Inaczej.

Było wszystko. Kurczak. Wino. I seks na wielkim łóżku, przy odwiecznym „Porcelain”.

 Jego ramiona zachłannie oplatały wątłe kobiece ciało, jakby chciały zatrzymać je przy sobie na zawsze. Usta w szaleńczym tempie łączyły się w jedność, spijając nawzajem gorące oddechy. Półprzymknięte powieki, rozchylone wargi i głośne westchnięcia.

Jego atletyczne bary obejmuję swoimi ramionami, całuję poruszający się tors. Dyszy mi do ucha. Jego przeciągły jęk miesza się z nieustannymi, mocnymi pchnięciami. Wszystko mogę o nim powiedzieć, ale na pewno nie to, że jest delikatny. Pieprzy mnie jak rasową kurwę. Ostry seks, fizyczny kontakt cielesny. Giorgi zawsze był męski. Pod tym względem nic się nie zmieniło.

Tylko czegoś mi brakuje. Tego pierwiastka czułości, który dostałam wczoraj od Oliega.

*

Gdy umyty i przebrany w odwieczny dres Sovii wyszedł swoim charakterystycznym krokiem z hali na Podpromiu, czekałam oparta o jego czarny samochód. Tak zupełnie inny od jego charakteru. Jakby na siłę chciał pokazać, jakim jest twardzielem. A przecież nigdy nim nie był. To mój Olieg. Jasny, czysty i trwały. Niezmienny jak skała. Za takich facetów wychodzi się za mąż, z takimi spędza życie. Takiego polubiłaby moja matka, gdyby jeszcze żyła. Tylko czy byłoby mi z nim dobrze?

Zima w Rzeszowie przychodzi zawsze niespodziewanie. Pierwszy śnieg zaskoczył nas, gdy karmiliśmy kaczki nad rzeką. Biały puch był zadziwiająco trwały, jak na listopad.

- Wracasz i przynosisz ze sobą prezent z nieba, Aniele- zaśmiał się cicho i otworzył moją rękę, na którą spadło białe cudo. Patrzyliśmy, jak garstka staje się coraz większa, a potem topnieje pod wpływem mojego 36,6. Jego jasne spojrzenie, tak idealne w tym momencie. I jego wyrzeźbione usta, tak w tym momencie lodowate. Badałam ich fakturę, ponownie, po prawie dwóch latach. Przyciągał mnie mocno do siebie, chciał ogrzać ciepłem swoich mięśni. Utonęliśmy w tej rozmytej chwili. Rozmytej…?

- Twoje oczy, Mała- pogłaskał mnie po bladym policzku i starł łzę, która wymknęła się spod kontroli.

- To nic. Cieszę się że wróciłam- wtuliłam się w jego szyję i chłonęłam męski zapach, który tak uwielbiałam.

Rozbierał mnie powoli. To zawsze on był tym, który się delektował. Celebrował każdy ruch, każdy gest i każde wypowiadane w namiętności słowo. Z naszej trójki to on był tym romantycznym. Powolnym zdobywcą. Rycerzem na białym koniu. Degustatorem mojego nieposkromionego temperamentu. Z nim zawsze szczytowałam powoli. Inaczej niż z Giorgim. Dłużej. Ciszej. Spokojniej. Monotonniej.

Siedząc na jego kolanach poruszam się rytmicznie. W górę i w dół. Do jego ust, tak znajomych. Do jego torsu, tak twardego. Jego szczęka zaciska się, w miarę odczuwanej przyjemności. Przez rozchylone lekko wargi odgłosy rozkoszy. Dzięki zwinnym palcom świadomy dotyk. Czule.

Tylko czegoś mi brakuje. Tej drapieżności, okazanej w ostry sposób męskości jaką zawsze dostawałam od Grozera.

*

- Coś się w tobie zmieniło, Angela- to brzmiało niemal jak zarzut z ust porywczego Niemca. Jego nagi tors kusił, by znów poczuć go przy swojej klatce piersiowej. Czekoladowe oczy lustrowały bladą twarz, w poszukiwaniu odpowiedzi.

- Co takiego?

- Inaczej się kochasz. Czułem to. Inaczej wyglądasz. Jakoś tak…

*

- Bardziej kobieco- stwierdził Olieg, bawiąc się moimi palcami- jesteś kobietą, Aniołku, już nie dziewczyną.

- Gdybyś wiedział…- szepnęłam ledwo słyszalnie w jego włosy.

- I inaczej się kochasz.

- Co to znaczy inaczej?- spytałam, bardziej do siebie niż do niego. Ale i tak odpowiedział.

- Chcesz więcej. A ja sam nie umiem ci tego dać.

~*~

Mamy dwóch panów. Ja już nic nie powiem, bo sama nie wiem który bardziej mnie pociąga *.*
Zapraszam na nowy rozdział Savy oraz Bezsenność, z którą wystartujemy po zakończeniu włoskiej historii.
Nowy adres aska.
Zachęcam do komentowania.
Całuję, S. :*